พระปัญจะสิงขร ขนาดครอบ

พระปัญจสิงขร เทพเจ้าองค์นี้เดิมเคยเป็นมนุษย์ เป็นเด็กเลี้ยงโคไว้ผม 5

แหยม เป็นผู้ที่มีใจเลื่อมใสศรัทธาในทางกุศล สร้างสิ่งที่เป็นสาธารณประโยชน์

เมื่อตายจึงเกิดเป็นเทพบุตรในชั้นจาตุมหาราชมีชื่อว่า”ปัญจสิขคนธัพเทพบุตร” มีมงกุฎ

5 ยอด มีกายเป็นสีทอง มีกุณฑล มี 1 พักตร์ 4 กร ทรงอาภรณ์ไปด้วยนิลรัตน์

ทรงภูษาสีแดง มีความสามารถในเชิงดีดพิณ และขับลำนำเป็นเลิศ

จนเป็นที่โปรดปรานของพระสมณโคดมพุทธเจ้า ถึงกับทรงอนุญาตให้เฝ้าได้ทุกเวลา

ลักษณะเศียร สีขาวมงกุฎน้ำเต้า 5 ยอด

“ท่านเทวดาปัญจสิงขร พระกรเธอถือพิณ ดีดบัณลือเสนาะสนั่น”อ่านบทเพลงยาวไหว้ครูแล้ว ก็ทำให้เข้าใจได้เลยว่า สาเหตุใดที่ศิลปินดนตรียอมรับนับถือ พระปัญจสิงขรเป็นครูเทพทางดนตรีในทางพุทธศาสนากล่าวว่าเทพเจ้าองค์นี้เดิมเคยเป็นมนุษย์ เป็นเด็กเลี้ยงโคไว้ผม 5 แหยม (ซึ่งเป็นต้นแบบวัฒนธรรมประเพณีการตัดจุกของไทยเรา)เป็นผู้ที่มีใจเลื่อมใสศรัทธาในทางกุศล สร้างสิ่งที่เป็นสาธารณประโยชน์เมื่อตาย (เสียชีวิตตั้งแต่ยังหนุ่ม) จึงเกิดเป็นเทพบุตรในชั้นจาตุมหาราชิกามีชื่อว่า”ปัญจสิขคนธัพเทพบุตร” นักดนตรีเชื่อว่าเป็น “คันธัพเทวดา” คือ เทวดาที่ถือกำเนิดอยู่ที่ต้นไม้มีกลิ่นหอมเป็นพวกครึ่งมนุษย์ครึ่งเทวดา อาศัยอยู่ในแดนอันตริกษ์ คือ ระหว่างฟ้ากับดิน เป็นครูแห่งเครื่องสายมโหรี มีหน้าที่บรรเลงดนตรี ขับร้องและฟ้อนรำบำเรอเทพเจ้าและเทพนิกร จึงได้รับการแต่งตั้ง

ให้เป็นเจ้าแห่งเครื่องดนตรีทั้งปวงมีความสามารถในเชิงดีดพิณ และขับลำนำเป็นเลิศจนเป็นที่โปรดปรานของพระสมณโคตมพุทธเจ้า ถึงกับทรงอนุญาตให้เฝ้าได้ทุกเวลาส่วนตำราทางวรรณคดีไทยว่า พระปัญจสิงขรเป็นเทพบุตรรูปงาม ผิวกายสีขาว บางแห่งว่าสีทอง ทรงมงกุฎน้ำเต้าห้ายอด ทรงชุดเทวดา มีกุณฑล 1 พักตร์ 4 กร ทรงภูษาสีแดง มีบัณเฑาะว์และพิณเป็นเครื่องดนตรีประจำกาย มักจะเห็นอยู่ด้านหน้า และเดินนำหน้าพระอิศวร คราวเสด็จออกจากวิมานทุกครั้ง